จากฟาร์มสู่โรงงานการผลิต

ขิง (ซิงจิเบอร์ ออฟฟิเคล)

เป็นพืชพื้นเมืองของเอเชียตะวันออกซึ่งจัดเป็นเครื่องเทศและยาสมุนไพรพื้นบ้านที่ได้รับความนิยมทั่วโลกมาเป็นเวลานานกว่าพันพันปี ส่วนที่สามารถนำไปรับประทานได้คือส่วนแง่งลำต้นใต้ดิน ไม่เพียงเท่านั้น  ขิงยังเป็นที่รู้จักในฐานะ “ซุปเปอร์ ฟู้ดส์” หรืออาหารที่อุดมไปด้วยคุณค่าทางโภชนาการในระดับสูง  จากการวิจัยพบว่าขิงสามารถแก้อาการท้องไส้ปั่นป่วน  บรรเทาอาการคลื่นใส้และอาการวิงเวียนศีรษะซึ่งรวมทั้งอาการเมารถและเรือ ทั้งนี้ขิงยังสามารถรักษาอาการไข้ทั่วไป นอกจากนี้น้ำมันขิงสกัดยังเป็นสารออกฤทธิ์ช่วยต้านอนุมูลอิสระ

ประเทศไทยติดอันดับหนึ่งในสิบของประเทศที่มีกาผลิตขิงมากที่สุดในโลกอ้างอิงจากสถิติ FAO (องค์การอาหารและการเกษตรแห่งสหประชาชาติ)

ประเทศไทยนั้นมีการส่งออกสมุนไพรมากเป็นอันดับที่สองรองจากประเทศจีน  ประเทศไทยมีแหล่งเพาะปลูกขิงหลัก 2 ที่  ที่แรกคือบริเวณส่วนกลางของจังหวัดเพชรบูรณ์  ซึ่งสามารถผลิตขิงที่เหมาะต่อการนำไปรับประทานสดเนื่องจากให้รสเผ็ดและมีกากเส้นใยอาหารมากกว่า และอีกที่คือจังหวัดเชียงรายพื้นที่เหนือสุดของประเทศที่สามารถผลิตขิงซึ่งให้รสสัมผัสนุ่มนวลและมีกากเส้นใยอาหารน้อย  จึงเหมาะอย่างยิ่งต่อการนำมาผลิตเป็นขิงดองเย็นอะซาซุเกะและขิงแช่อิ่ม

ขิงสามารถจำแนกได้เป็นสามประเภทตามลักษณะเฉพาะและพื้นที่เพราะปลูก

“ขิงทุ่งข้าว” ดังชื่อที่ถูกเรียกตามลักษณะการเพาะปลูกบนพื้นที่ท้องนาลุ่มที่มักมีน้ำขังอยู่ตลอดเวลา ความชุ่มชื้นที่ได้จากน้ำทำให้ขิงประเภทนี้ให้สัมผัสและรสชาติที่นุ่มนวลที่สุด

การเพาะปลูกจะเริ่มต้นตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ เกษตรกรจะเริ่มเลือกลำต้นที่เติบโตเต็มที่ซึ่งปราศจากโรคและแมลงรบกวน และเริ่มปฏิบัตการลงหลุมปลูกในช่วงหน้าฝนราวต้นเดือนเมษายน ในฤดูของการเติบโตจะมีการให้ปุ๋ยชนิดต่างๆ ประมาณสองถึงสามครั้ง ปุ๋ยที่นำมาใช้ได้แก่ ปุ๋ยคอก ขี้เลื่อย ยูเรีย ฟอสเฟต และ โพแทสเซียมไนเตรด ฤดูการเก็บเกี่ยวขิงอ่อนที่มีคุณภาพเหมาะสมจะนำไปผลิตเป็นขิงการิมีระยะเวลาในการเพาะปลูกประมาณ 120 วันหรือในช่วยปลายเดือนกรกฎาถึงต้นเดือนสิงหาคม ในช่วงนี้กากเส้นใยอาหารในขิงจะปรากฎน้อยมากจนแทบจะมองไม่เห็น  ส่วนขิงที่มีระยะเวลาในการปลูกมากกว่าจะถูกเรียกว่าขิงกึ่งการิ ขิงชนิดนี้ถูกเก็บเกี่ยวเมื่อมีอายุ ราวห้าเดือน ขิงที่มีอายุมากที่สุดคือขิงคิซามิซึ่งมีกากเส้นใยอาหารมากและมีเนื้อสีเหลือง ซึ่งถูกเก็บเกี่ยวสายที่สุดในช่วงเดือนพฤศจิกายน